เลาะรั้ว ช่วยชาวบ้าน

ชาวบ้านสุดทน ร้องสื่อ !

รัฐตั้งผู้ปกครองศาลเจ้า

ไม่สนชุมชน สั่งคนเรียกเก็บค่าจอดรถไม่ออกใบเสร็จนานกว่า 4 ปี

ไร้การพัฒนาศาลเจ้าและชุมชน

เงินไปไหน ?

เมื่อวันที่22 ธันวาคม 2563 เวลา13.00น. สื่อมวลชนได้ลงพื้นที่ซอยตากสิน4 จากกรณีข้อพิพาทการแต่งตั้งผู้ปกครองศาลเจ้า ของชุมชนโดยไม่ผ่านความเห็นชอบจากชุมชน รวมถึงการเรียกเก็บเงินค่าจอดรถโดยไม่ออกใบเสร็จ

เก็บมานานกว่า 4 ปี ชาวบ้านอยากรู้เงินไปไหน ? ไม่มีการพัฒนาศาลเจ้าและชุมชน ปล่อยให้ศาลเจ้าเสื่อมโทรมจนชาวบ้านต้องรวมเงินกันบูรณะกันเอง ผู้สื่อข่าวได้ลงพื้นที่สอบถามข้อเท็จจริงจากการบอกเล่าของคนในชุมชนแห่งนี้ได้รับการบอกเล่าว่า ปัจจุบันได้มีคณะผู้ดูแลศาลเจ้าชุดใหม่ ที่ได้รับการแต่งตั้งจากกระทรวงมหาดไทย โดยที่ชาวบ้านในชุมชนแห่งนี้ไม่ได้รับรู้ หรือมีการเรียกประชุมชาวบ้านแต่อย่างใด

เป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ ตั้งแต่มารับต่ำแหน่งผู้ปกครองศาลเจ้า กิจกรรมประเพณีต่างๆที่เคยจัดสืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น ตั้งแต่สมัยราชกาลที่ 3 นับเวลาได้ 163 ปีไม่ได้รับการเหลียวแล อีกทั้งศาลเจ้าเล่าปุนเถ้ากงที่คนในชุมชนนับถือก็เสื่อมโศรมไร้การบูรณะซ่อมแซม ชาวบ้านเล่าต่ออีกว่า ผู้ปกครองศาลเจ้านั้นไม่ใช่คนในชุมชนเขาจะไม่รู้จักและไม่เข้าใจประเพณีที่สืบทอดกันมา จึงไม่เข้าใจชุมชนอย่างท่องแท้ อีกทั้งตอนนี้ชาวบ้านก็สุดทนกับพฤติกรรมเรียกเก็บเงินค่าที่จอดรถไม่ไหว เคยร้องเรียนไปยังสำนักงานเขตธนบุรี และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องก็เงียบกริบ ชาวบ้านจึงร้องสื่อให้ช่วยหาความจริง

อยากรู้ว่าเงินของอากงไปไหน เก็บเงินค่าที่จอดมาหลายปีแล้วไม่เคยเห็นเอามาช่วยเหลือคนในชุมชนและศาลเจ้า ถ้าไม่ให้จอดเอาไว้ออกมาอีกทีรถก็มีรอยรอบคัน คนในชุมชนเคยอยู่กันมาอย่าสงบสุขสามัคคี ตอนนี้มีแต่ความขัดแย้ง สำนักงานเขตธนบุรีก็ไม่รับฟังชาวบ้านในชุมชน มองแต่ว่าชาวบ้านขัดแย้งกับสำนักงานเขต ฝากถามหน่อยว่ามันมีผลประโยชน์ซับซ้อนหรือเปล่าถึงไม่รับฟังชาวบ้านที่เขาเกิดและอยู่ในชุมชนแห่งนี้ ตอนแต่งตั้งกันทำไมไม่เรียกชาวบ้านมาประชุมเลือกกันเอง และ ทางสำนักงานเขตธนบุรีได้ส่งเจ้าหน้าที่มาพูดคุยกับชาวบ้าน ได้เกิดการโต้เถียง ทางเจ้าหน้าที่สำนักงานเขตธนบุรี เพราะไม่สามารถ หาคำตอบได้ ว่าเงินหายไปไหน!!!!!

สำหรับ ศาลเจ้าเล่าปุนเถ้ากง หรือ ศาลเจ้ากลางสวน ตั้งอยู่ในซอยตากสิน 4 แขวงบางยี่เรือ เขตธนบุรี กรุงเทพ เป็นศาลเจ้าโบราณเก่าอายุกว่า 163 ปี สร้างขึ้นในสมัยราชกาลที่ ๓ เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของคนในชุมชน มีคณะกรรมการปกครองดูแล จากรุ่นสู่รุ่นผลัดเปลี่ยนกันขึ้นเป็นประธานคณะกรรมการ มีวัฒนธรรมท้องถิ่นที่ถือปฏิบัติกันมา.

ภายใน 1 ปี ศาลเจ้าเล่าปุนเถ้ากง จะมีการจัดงานทั้งหมด ๔ งาน ซึ่งจะต้องดูปฏิทินจีนอีกครั้งในแต่ล่ะปี ที่คณะกรรมการดำเนินงานสืบต่อกันมาดังนี้

๑.งานต้นปี เพื่อให้ลูกศิษย์มาร่วมงานสังสรรค์ ร่วมความรักความสามัคคีในหมู่ลูกศิษย์

๒.งานทำบุญกลางปี(ทิ้งกระจาด)เพื่อทำบุญแจกทานข้าวสารให้แก่ผู้ยากไร้่

๓.งานทำบุญวันเกิดเล่าปุนเถ้ากง เพื่อให้ลูกศิษย์ได้ร่วมกัน ทำความเคารพ เล่าปุนเถ้ากง

๔.งานส่งท้ายปี

เลาะรั้ว ช่วยชาวบ้าน

และประเพณีได้จางหายไปตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๓๐ หลังจากที่ได้ขึ้นทะเบียนศาลเจ้ากับกรมการปกครอง ผู้ปกครองศาลเจ้าที่ได้รับการแต่งตั้งจากกระทรวงมหาดไทย ที่ไม่เข้าใจในประเพณีของชุมชนและไม่ใช่คนในชุมชนโดยกำเหนิด ขาดความเชื่อมโยงกับชุมชน รวมถึงวัฒนธรรมและประเพณีอันดีงามที่สืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น จึงทำให้ประเพณีเก่าแก่ที่สืบทอดกันนั้นมาจางหายไป ซึ่งถือเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่ทรงคุณค่า จึงเป็นที่มาของข้อพิพาทระหว่างชุมชนแห่งนี้กับผู้ปกครองศาลเจ้าเล่าปุนเถ้ากงที่ได้รับการแต่งตั้งขึ้นมาใหม่โดยไม่ได้รับความเห็นชอบจากคนในชุมชน รวมถึงการเรียกเก็บเงินค่าที่จอดรถ สรุปเงินหายไปไหน ?